„Tatarskie ziele ma dwa zapachy. Jeżeli się potrze w palcach zieloną jego wstążkę, miejscami przymarszczoną, poczuje się zapach, łagodną woń wierzbami ocienionej wody, jak mówi Słowacki (…). Ale kiedy się takie pasmo tataraku rozetrze, kiedy się włoży nos w bruzdę, wyłożoną jak gdyby watą, czuje się obok kadzidlanej woni zapach błotnistego iłu, gnijących rybich łusek, po prostu błota. Aromat śmierci. Zapach ten na początku mojego życia skojarzył się z obrazem gwałtownej śmierci".
Od tych słów – jakże mięsistych – zaczyna się „Tatarak” Jarosław Iwaszkiewicza. To krótkie, kilkustronicowe opowiadanie, czyta się w kwadrans. Nie dłużej. Ale w sercu zostaje na całe życie. Są takie słowa. Są takie obrazy. Są takie filmy. Czasami te trzy światy – trzy oblicza sztuki - spotykają się. Wtedy powstają arcydzieła. I myślę, że z powodzeniem mogę użyć takiego określenia w odniesieniu do filmowej adaptacji „Tataraku” zrealizowanej przez nieżyjącego już mistrza polskiego kina – Andrzeja Wajdę. To bardzo dobry film – z drobnymi wyjątkami.
Zapraszam na najnowszy podcast, który został zrealizowany we współpracy z Fundacją KinoSzkoła w ramach programu #kulturawsieci. Wersję filmową znajdziesz na na kanale KinoSzkoły, czyli TUTAJ.
Jest to już piąta i zarazem ostatnia odsłona cyklu o filmach zainspirowanych malarzami. Wcześniej opowiadałam już o Twoim Vincencie
Bandzie Picassa, Fridzie i Dziewczynie z perłą.
Wszystkie podcasty do odsłuchania na kanale Dawno temu w sztuce.
📍Audycja dofinansowywana ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu "Kultura w sieci".
📍 Więcej sztuki na Dawno temu w sztuce
MUZYKA:
Muzyka w tle: Utwór: Bumbling, Wykonawca: Pictures of the Floating World. Posiada licencję "Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne"
The podcast DAWNO TEMU W SZTUCE is embedded on this page from an open RSS feed. All files, descriptions, artwork and other metadata from the RSS-feed is the property of the podcast owner and not affiliated with or validated by Podplay.